Αντίχειρας του σκιέρ

Ο αντίχειρας του σκιέρ αποτελεί τον τραυματισμό των πλαγίων συνδέσμων της μετακαρπιοφαλλαγγικής άρθρωσης του αντίχειρα, του ωλένιου πλαγίου συνδέσμου πολύ πιο συχνά σε σχέση με τον κερκιδικό πλάγιο σύνδεσμο. Η κάκωση αυτή συμβαίνει συνήθως σε βίαιη κερκιδική απόκλιση του αντίχειρος με υπέρ-απαγωγή αυτού και ρήξη του ωλενίου πλαγίου συνδέσμου. Ξεχωριστή οντότητα αποτελεί η λύση του "Stener", κατά την οποία, αποσπάται ο ωλένιος πλάγιος σύνδεσμος περιφερικά από την κατάφυσή του με ή χωρίς οστικό κομμάτι, και παρεκτοπίζεται ραχιαία και επιπολής της απονεύρωσης του προσαγωγού του αντίχειρα. Εδώ η παρεμβαλλόμενη απονεύρωση του προσαγωγού του αντίχειρα παρεμποδίζει την επούλωση του αποσπασθέντος συνδέσμου. O τραυματισμός εμφανίζεται με πόνο στο σημείο του ραγέντος ή αποσπασθέντος συνδέσμου (περιφερικό τμήμα ωλένιου πλάγιου και κεντρικό τμήμα κερκιδικού πλάγιου), με δυσκολίες στις κινήσεις του αντίχειρα και στη σύλληψη και τη συγκράτηση αντικειμένων. Πάρα πολύ σημαντική στη λήψη της απόφασης σχετικά με τη θεραπεία, αποτελεί η εξέταση της σταθερότητας του πάσχοντος αντίχειρα με τη μετακαρπιοφαλλαγγική άρθρωση σε 30 μοίρες κάμψη. Εδώ εφαρμόζεται κερκιδική και ωλένια κατεύθυνση δύναμης, κατά την οποία διαφαίνεται πιθανή αστάθεια της άρθρωσης. Μετά την κλινική εξέταση, διενεργείται απλή ακτινογραφία της τραυματισθείσας περιοχής, προς αποκλεισμό υπεξάρθρωσης της άρθρωσης, στροφικής απόκλεισης ή και αποσπαστικού κατάγματος της βάσεως της κεντρικής φάλλαγγος. Όχι σπανια διενεργείται και μαγνητική τομογραφία με σκοπό να επιβεβαιώσει ή να αποκλείσει την πλήρη ρήξη του συνδέσμου, προς διευκόλυνση της θεραπευτικής απόφασης. Σε περίπτωση που επιλεγεί η συντηρητική θεραπεία, ακινητοποιείται η πάσχουσα περιοχή με νάρθηκα, για 4-6 εβδομάδες. Βέβαια σε πλήρεις ρήξεις των συνδέσμων και στην προαναφερθείσα λύση του "Stener", η αντιμετώπιση οφείλει να είναι χειρουργική, με τελικοτελική συρραφή του ραγέντος συνδέσμου ή διοστική καθήλωσή του, σε περίπτωση απόσπασής του, από το οστό. Μετά τη χειρουργική αποκατάσταση, ακολουθεί και πάλι ακινητοποίηση της πάσχουσας περιοχής για 4-6 εβδομάδες και μετά αρχίζει η ενδυνάμωση του χειρουργειθέντος αντίχειρος.