Νόσος Dupuytren

H νόσος "Dupuytren" αποτελεί μία καλοήθη επεκτατική διαταραχή των ιστών του χεριού, η οποία οδηγεί σταδιακά, στη λειτουργική έκπτωση του πάσχοντος χεριού. Οφείλεται στη ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης με επακόλουθη σύγκαμψη της παλάμης και των πασχόντων δακτύλων. Είναι ένα σχετικά σπάνιο νόσημα με αυτοσωματικό τύπο κληρονομικότητας, κατά το οποίο προσβάλλονται με φθίνουσα πορεία ο παράμεσος δάκτυλος, ο μικρός, ο μέσος και ο δείκτης. Στη νόσο κυριαρχεί ο τύπος ΙΙΙ κολλαγόνου και το κυτταρικό στοιχείο των μυοϊνοβλαστών, προκαλώντας στην παλαμιαία απονεύρωση παθολογικά οζίδια και παθολογικά "κορδόνια". Η νόσος επιδεινώνεται σταδιακά και οδηγεί σε λειτουργικές διαταραχές του πάσχοντος χεριού. Οι συγκάμψεις των δακτύλων σε προχωρημένα στάδια δεν επιτρέπουν στον ασθενή τη λειτουργική σύλληψη αντικειμένων και γενικά παρεμποδίζουν τις καθημερινές εργασίες. Αρχικά επιχειρείται συντηρητική θεραπεία με ασκήσεις χειρός και δακτύλων με σκοπό τη διατήρηση του εύρους κίνησης αυτών. Οριστική λύση στο πρόβλημα δίνεται με τη Χειρουργική μερική εκτομή της πάσχουσας παλαμιαίας απονεύρωσης και γενικά την ενδελεχή Χειρουργική απομάκρυνση όλου του παθολογικού ιστού. Πολύ μεγάλη προσοχή οφείλεται να δίνεται από τον Χειρουργό στα δακτυλικά νεύρα των πασχόντων δακτύλων αλλά και στα πιθανά προβλήματα δέρματος που ανακύπτουν κατά τη σύγκλειση του τραύματος, μετά την αφαίρεση του πάσχοντος ιστού, σε ασθενείς με προχωρημένες συγκάμψεις. Η Χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου γίνεται υπό βραχιόνιο μπλόκ, με χρήση μικροσκοπίου και ίσχαιμου περίδεσης. Ο ασθενής μετά το Χειρουργείο εκτελεί άμεσα παθητικές και υποβοηθούμενες ενεργητικές ασκήσεις των πασχόντων δακτύλων, προς αποφυγή μετεγχειρητικών συγκάμψεων, βέβαια χωρίς φόρτιση του χεριού μέχρι την επούλωση του τραύματος.