Έξω επικονδυλίτιδα αγκώνα (tennis elbow)

H έξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα ή αλλιώς αγκώνας του τενίστα (tennis elbow) αφορά μία εξελισσόμενη κατάσταση υπέρχρησης και υπερφόρτισης των εκτεινόντων του καρπού μυών, στο επίπεδο του αγκώνα, που οδηγεί σε φλεγμωνή και τενοντίτιδα της κοινής γαστέρας των εκτεινόντων του καρπού στο επίπεδο του έξω επικονδύλου, με επίκεντρο τον τένοντα του βραχέος κερκιδικού εκτείνοντα τον καρπό, χωρίς όμως να εξαιρούνται οι τένοντες του μακρού κερκιδικού εκτείνοντα τον καρπό ή του ωλένιου εκτείνοντα τον καρπό. Η διάγνωση τίθενται κλινικά από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, καθόσον ο ασθενής αναφέρει έντονα, εμμένοντα ενοχλήματα στην περιοχή του έξω επικονδύλου, κατά τη σύλληψη, συγκράτηση και άρση αντικειμένων. Κλινικά υπάρχει έντονη ευαισθησία κατά την πίεση επί του έξω επικονδύλου και λίγα χιλιοστά περιφερικά αυτού, όπως επίσης και έντονη ευαισθησία κατά την υπό αντίσταση έκταση του πάσχοντος καρπού και ιδίως του σύστοιχου μέσου δακτύλου. Συνήθως διενεργείται απλή ακτινογραφία του πάσχοντος αγκώνα προς αποκλεισμό οστικής ανωμαλίας της περιοχής, ενώ ακριβέστερη απεικονιστική διάγνωση τίθεται με τη μαγνητική τομογραφία αγκώνος, η οποία θα αποκαλύψει οίδημα, εκφύλιση και αλλαγή έντασης σήματος στην περιοχή της έκφυσης των εκτεινόντων στο έξω επικόνδυλο. Η εξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα πρέπει να διαφοροδιαγνωσθεί από παθήσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, από το σύνδρομο περιφερικού εγκλωβισμού του κερκιδικού νεύρου, απο την οπισθιοεξωτερική στροφική αστάθεια του αγκώνα, από τενοντίτιδα του τρικεφάλου, από διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα της άρθρωσης του αγκώνα κ.α.. Η αρχική αντιμετώπιση της πάθησης είναι συντηρητική, με τροποποίηση των δραστηριοτήτων των ασθενών (λιγότερες ασκήσεις με υπό αντίσταση έκταση του καρπού) ακινητοποίηση του αγκώνα με νάρθηκα σε ουδέτερη θέση του αντιβραχίου, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη από του στόματος. Περαιτέρω, δοκιμάζεται η φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση με κινησιοθεραπεία, μαλαξοθεραπεία, θεραπεία κρουστικών υπερήχων και τοπικές εγχύσεις φαρμάκων. Εδώ, θέση έχουν η τοπική έγχυση είτε αναισθητικών με κορτικοστεροειδές βραδείας αποδεσμεύσεως , ενώ σε πιο νέους ασθενείς δοκιμάζεται και η έγχυση πλάσματος του ίδιου του ασθενούς, πλούσιου σε αυξηντικούς παράγοντες ( PRP), μετά από φυγοκέντριση του αίματος του ασθενούς. Σε σπάνιες εμμένουσες περιπτώσεις, παρά την πολύμηνη συντηρητική θεραπεία, η οριστική λύση δίνεται με τη χειρουργική αντιμετώπιση. Εδώ, αποκολλάται το τμήμα της έκφυσης της κοινής γαστέρας των εκτεινόντων τον καρπό μυών, το οποίο εμφανίζει τις επιβεβαιωμένες, με τη μαγνητική τομογραφία, εκφυλιστικές αλλοιώσεις (συνήθως του βραχέος κερκιδικού εκτείνοντα τον καρπό), νεαροποιείται η περιοχή, και ακολουθεί η επανακαθήλωση του κοινού τένοντα στον έξω επικόνδυλο.
Η πλήρης φόρτιση καρπού και αγκώνος, μετά από την προαναφερθείσα επέμβαση, επιτρέπεται μετά την πάροδο τουλάχιστον 6-8 μετεγχειρητικών εβδομάδων.