Γενικευμένη αστάθεια Ώμου

Τι είναι; Πώς αντιμετωπίζεται;

Ως γενικευμένη αστάθεια του ώμου, ορίζεται η αστάθεια του ώμου που υφίσταται σε τουλάχιστον δύο επίπεδα (πρόσθιο, οπίσθιο, κάτω). H αστάθεια αυτή ως επί το πλείστον είναι ατραυματική, έχει πολλές κατευθύνσεις, είναι αμφίπλευρη, ανταποκρίνεται σε φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση, ενώ σε περιπτώσεις που χρήζουν χειρουργικής αποκατάστασης, η ρίκνωση του κάτω αρθρικού θυλάκου, συνήθως, αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Με διάφορα κλινικά test μπορεί να διαγνωσθεί η γενικευμένη, προς πολλές κατευθύνσεις, αστάθεια του ώμου. Πολύ συχνά οι ασθενείς αυτοί, πάσχουν από γενικευμένη αστάθεια όλων των αρθρώσεων (μπορούν π.χ. να ακουμπήσουν με τις παλάμες τους το δάπεδο χωρίς να λυγίσουν τα γόνατα, έχουν ανάκυρτα γόνατα, μπορούν να ακουμπήσουν τον αντίχειρά τους στον ομόπλευρο πήχη κτλ.). Η μαγνητική τομογραφία βοηθά στο να αποκαλυφθούν διαταραχές των μαλακών μορίων και των οστών της άρθρωσης του ώμου, όπως για παράδειγμα διαταραχές των γληνοβραχιόνιων συνδέσμων, "Βankart lesion", διάβρωση της ωμογλήνης κτλ.. Η σημαντική πλειοψηφία των ασθενών αντιμετωπίζεται με φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση και ενδυνάμωση των δυναμικών σταθεροποιητών του ώμου, δηλαδή του μυϊκού σκελετού του πάσχοντος ώμου, κυρίως με ασκήσεις κλειστής αλυσίδας. Σε σπάνιες περιπτώσεις αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας, μπορούν να αντιμετωπιστούν με ανοικτές ή αρθροσκοπικές επεμβάσεις τόσο η ρίκνωση του αρθρικού θυλάκου όσο και το "κλείσιμο" του διαστήματος του στροφικού πετάλου του ώμου. Μετά από πιθανή χειρουργική αντιμετώπιση, πλήρες εύρος κίνησης του χειρουργηθέντος ώμου, επιτρέπεται κατά κανόνα μετά από 12 εβδομάδες, πλήρης φόρτιση του ώμου μετά από 16 εβδομάδες και αθλήματα με άμεση επαφή μετά από 10 μήνες.